Onderweg

lange gedichten

zijn eindeloze reizen

langs wegen waar ik niet wil gaan.

 

Ergens in het veld staan 8 reeën

te grazen op afstand zodat ze

kunnen wijken

als je nadert

niet wetend dat jij verder reikt.

En dan staan er de gebouwen

en daken met ‘Jezus redt’

glanzend in de felle zon.

 

De wegen razen voort

en alles wat er staat, staat stil

en jij bent de passant

die nergens blijven wil

 

Op reizen staat geen maat:

Al dagen spreekt men over koffers

en handbagage

en wat wel

en niet

Terwijl niemand nog is vertrokken

maar wel geweest

en weer zal gaan.

 

Die ene ree een eind verderop

stond moederziel alleen

hoewel misschien daar in de struiken…

 

Een kerkgebouw met kerkhof

gaat over in industriële silo’s

duister verleden contrasteert met blinkend staal

 

Ik zit en wordt bewogen

bedenk het allemaal.